Για Καφέ στην Πάντειο…

Frienz, Μηχανουργείο, Βανίλια, Diverso, Syne Qua Non, Εντός έδρας, Πρυτανείο και η νεότερη C&C (Cream and Cookies): αυτά είναι τα café του Παντείου. Αν βρεθείτε σ’ αυτά πάνω από μια-δυο φορές, θα παρατηρήσετε ότι ο κόσμος είναι κατανεμημένος άλλοτε με κριτήρια πολιτικά (ποια παράταξη δηλαδή υποστηρίζει) και άλλοτε βάσει των προσδοκιών του. Θα παρατηρήσετε ακόμη πως υπάρχει διαφορά στα καταστήματα του πίσω πεζόδρομου του Παντείου με αυτά του εμπρός. Στα πίσω μαγαζιά πάει κάποιος που επιζητά τη «βαβούρα», την πιο έντονη κίνηση, τη δυνατή μουσική ως επί το πλείστον.

Στην αρχή του πεζοδρόμου συναντάς τα Frienz, ίσως την πολυσύχναστη καφετέρια στο πανεπιστήμιο. Ο χώρος είναι μοντέρνος και πολύχρωμος. Μοντέρνα είναι και η μουσική, όχι όμως και «πολύχρωμη». Οι επιλογές περιορίζονται στο εμπορικό κομμάτι της μουσικής παραγωγής. Παίζουν ξένα και ελληνικά, pop, R ‘n’ B, και Hip Hop. Η Χρύσα, 19 ετών, δευτεροετής φοιτήτρια του Παντείου, μας είπε: «Μου αρέσει το Frienz γιατί νιώθω ότι είμαι σε ένα χώρο ζωντανό και πολύχρωμο. Τελευταία βέβαια, δεν έρχομαι τόσο συχνά. Νομίζω λόγω της μουσικής. Έχω βαρεθεί τα “χιλιοπαιγμένα” και τα mainstream. Ακόμη, η ένταση της μουσικής με εμποδίζει καμιά φορά απ’ το να μιλήσω με τους φίλους μου». Παρόλα αυτά μου λέει πως της αρέσει πολύ ο χώρος και πως οι τιμές είναι κανονικές. «Πιστεύεις πως απευθύνονται σε φοιτητές», την ρωτάω. «Θα μπορούσαν να είναι καλύτερες» είναι η απάντηση. «Στο Πάντειο λέγεται πως η Frienz είναι η καφετέρια της ΠΑΣΠ», λέω στον Γιάννη, επίσης πρωτοετή στην σχολή. «Και εμένα έτσι μου είπαν όταν ήρθα. Έμαθα ακόμη ότι εδώ γίνονται ή γίνονταν party της παράταξης που ανέφερες. Πέρα από αυτό δεν είδα κάτι συγκεκριμένο».

Επόμενος σταθμός το Πρυτανείον. Το café αυτό ξεκίνησε πέρυσι ως εστιατόριο. Φαίνεται όμως, ότι η κρίση που επήλθε στα μαγαζιά αυτά, λόγω των συνεχών καταλήψεων στο πανεπιστήμιο, προκάλεσε το κλείσιμο του εστιατορίου(αλλά και δύο ακόμη καταστημάτων), το οποίο ξανάνοιξε στην συνέχεια ως café.

Εδώ τα πράγματα είναι ακόμη πιο έντονα. Η ένταση της μουσικής θυμίζει club του Μπουρναζίου. Το μαγνητόφωνο εδώ δεν εξυπηρετεί καθόλου. Από τα ηχεία ακούγεται ο Θάνος Πετρέλης. Οι θαμώνες του μαγαζιού μου λένε ότι πάνε φανατικά εκεί και ότι είναι πολύ παρεΐστικο μέρος. Κάπου άλλου (Μηχανουργείο), άκουσα το εξής σχόλιο για το Πρυτανείο: «Ο χώρος χαρακτηρίζεται από μια χλιδή, που καταλήγει κιτς». Εδώ δε φαίνεται να υπάρχει πολιτικό χρώμα. Ο κόσμος του μαγαζιού είναι στην ουσία μια παρέα που έχει τα παρακλάδια της εδώ και εκεί. Περνούν καλά, ακούγοντας το συγκεκριμένο είδος μουσικής. «Που και που παρασυρόμαστε και δεν πάμε στο μάθημα» λέει φοιτητής.

Ακριβώς δίπλα, βρίσκεται το Μηχανουργείο. Η κυρία που κάθεται απέναντί μου και μου μιλά πίνοντας το τσάι της, δεν είναι φοιτήτρια. Είναι μια σικάτη κυρία 53 ετών με ανώτατη μόρφωση και φίλη του ιδιοκτήτη. Κάθεται μόνη και ισχυρίζεται ότι έρχεται εδώ για να χαλαρώσει. Θυμάται την δική της εποχή, όταν όντας και εκείνη φοιτήτρια, παρακαλούσε με τους φίλους της το Διονύση τον καφετζή να τους παραχωρήσει το χώρο του καφενείου του για να ανεβάσουν μια δική τους θεατρική παράσταση. «Λείπουν τα καλλιτεχνικά από τα μαγαζιά αυτά.. Να το απαιτήσετε από τους μαγαζάτορες. Μια καφετέρια σε πανεπιστημιακό χώρο προσφέρεται για εικαστικά και καλλιτεχνικά δρώμενα». Προχωράω πιο πέρα, όπου μια παρέα παιδιών συζητούν δυνατά. Μιλούν για τη «ΔΑΠάρα». Είναι όλοι ψηφοφόροι της. Επιλέγουν μόνο το Μηχανουργείο για να πιούν τον καφέ στη σχολή και περνούν 4-5 ώρες εκεί καθημερινά. Τους αρέσουν και τα live ξένης και ελληνικής ροκ που γίνονται εκεί Παρασκευή και Σάββατο βράδυ. Πάνε και στα parties του Frienz τα μεσημέρια της Παρασκευής: «Τα σπάει στο party το Frienz».

Απέναντι βρίσκεται το Εντός Έδρας, το άντρο της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, όπως το αποκαλούν κάποιοι. Ο ιδιοκτήτης της επιχείρησης είναι πρώην φοιτητής του Παντείου και πρώην στέλεχος της παράταξης. Αυτά τουλάχιστον μου λέει η μαμά του, η οποία εργάζεται εκεί κάποια απογεύματα. Αντιμετώπισαν μεγάλη κρίση πέρυσι την περίοδο των καταλήψεων. Φέτος η κίνηση έχει ανέβει: «Είναι και ο γιος εδώ με όλο το κύκλωμα της ΔΑΠ που μαζεύονται για να λύσουν τα προβλήματα τους. Έτσι είναι εδώ στην Πάντειο. Οι καφετέριες μοιράζονται ανάλογα με τις παρέες. Και οι παρέες μοιράζονται συνήθως ανάλογα με την παράταξη».

Εμπρός πεζόδρομος του πανεπιστημίου και βρίσκομαι έξω από την Diverso. Είναι φανερό ότι σφύζει από κίνηση. «Επικίνδυνα σε θέλω», ακούγεται από τα ηχεία μπαίνοντας μέσα. Οι πελάτες δηλώνουν πολύ ευχαριστημένοι από το χώρο και τις τιμές, όχι όμως και από την ποιότητα του καφέ και των άλλων αφεψημάτων. «Εδώ οι τιμές είναι φοιτητικές και καφές καραβίσιος», μου λέει η Ελένη τελειόφοιτη της κοινωνιολογίας. «Πας και αλλού;» την ρωτάω. «Πάω και στο Σπύρο, μου λέει, εκεί θα βρεις ποιότητα και καφέ και μουσικής». Είναι κοινό μυστικό ότι στη Diverso συχνάζουν τα στελέχη της Πανσπουδαστικής. Η Ντίνα, φίλη της παράταξης, αποδίδει το γεγονός στο ότι τους εκφράζει το κλίμα και ότι στηρίζουν την επιλογή του μαγαζιού να κρατά τις τιμές χαμηλά.

Ο Σπύρος που αναφέρθηκε είναι ο ιδιοκτήτης του Syne Qua Non που διατηρεί την καφετέρια για 12 χρόνια. Ο χώρος είναι μικρός αλλά πολύ φιλικός, και ο cappuccino άψογος. Είναι φανερή η έμφαση στην ποιότητα. Δεν ενδιαφέρει τόσο το «πλασάρισμα». Ο κόσμος είναι δεν είναι πολύς, αλλά ούτε λίγος για ένα τόσο μικρό café. «Σπάνια έρχονται εδώ άτομα από μικρά έτη», λέει ο Σπύρος. «Αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό που παρατηρώ στους πελάτες μου. Ίσως κάποιοι είναι πολιτικοποιημένοι, όχι όμως και κομματοποιημένοι. Προσωπικά, δεν αφήνω να χαρακτηριστεί το μαγαζί κάπως». Καλός καφές λοιπόν, πολιτική και όχι μόνο συζήτηση και jazz μουσική χαρακτηρίζουν το μικρό εναλλακτικό cafe της Παντείου.

Οι ανάγκες του ρεπορτάζ αλλά και η πείνα με οδηγούν στη Βανίλια. Εκεί συχνά συναντάς τον κύριο Ποταμιάνο και το κύριο Ροζάνη να πίνουν καφέ ή την κυρία Παραδείση να τρώει ένα σάντουιτς πριν το μάθημα του κινηματογράφου. Η Βανίλια μοιάζει με παλιό σπίτι: Κρυστάλλινα φωτιστικά, πίνακες, βελούδινος καναπές και φλιτζάνια «σαν της μαμάς», συνθέτουν το τοπίο. Το café αυτό διαφέρει, όπως λένε και οι πελάτες του, στο κλίμα. Εδώ μπορείς άνετα να συζητήσεις, να φας όχι κάτι γρήγορο, αλλά κάτι πιο gourmet(σαλάτα του Καίσαρα, για παράδειγμα), ακόμη και να διαβάσεις.

Σε αυτά τα επτά café του Παντείου ήρθε πριν από λίγο καιρό να προστεθεί και το C&C, παρά την περσινή κρίση και τον κορεσμό, όπως λένε κάποιοι, από τέτοια μαγαζιά στο Πάντειο. «Δίνουμε έμφαση στο service και στην ποιότητα του καφέ. Έτσι προσπαθούμε να τραβήξουμε τον κόσμο και τέτοιος κόσμος έρχεται σε εμάς, διότι το τοπίο είναι όντως κορεσμένο» δηλώνει ο υπεύθυνος του μαγαζιού.

Το σίγουρο είναι πως στο Πάντειο θα βρεις ποικιλία στα μαγαζιά που δεν βρίσκεις στις άλλες σχολές στην Αθήνα. Και πέραν του πολιτικού φρονήματος, τα κριτήρια για να επιλέξεις κάποιο από αυτά είναι τα ίδια με τα οποία επιλέγεις οποιοδήποτε άλλο μαγαζί για να διασκεδάσεις: ο κόσμος,το είδος της μουσικής που σε εκφράζει και τι τελικά θεωρείς διασκέδαση. Μόνο μην ξεχαστείς και δεν πας στο μάθημα...