Για όσους δε το ξέρατε (που ειστε πολλοι δυστυχώς) την Κυριακή 16 Δεκεμβρίου εμφανίστηκαν οι Epica
στην Αθήνα και συγκεκριμένα στο Σινε-Κεραμεικός. Οι εντυπώσεις από τη συναυλία; Σχεδόν οι καλύτερες αλλά καλύτερα να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
στην Αθήνα και συγκεκριμένα στο Σινε-Κεραμεικός. Οι εντυπώσεις από τη συναυλία; Σχεδόν οι καλύτερες αλλά καλύτερα να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
- Ο χώρος του Σινε Κεραμεικός είναι μεν ικανοποιητικά μεγάλος για χειμερινές συναυλίες αλλά κατά την γνώμη μου δεν προσφέρεται για συναυλιακά γεγονότα για δύο κυρίως λόγους:
1. Η τοποθεσία: Για να φτάσει κανείς εκεί (Μαραθώνος- κοντά στην Κολοκυνθούς) πρέπει να εξοπλιστεί με τόνους υπομονής και θάρρους καθώς δεν είναι από τις πιο ασφαλείς περιοχές του λεκανοπεδίου. Όταν μάλιστα είσαι κοπέλα τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολα κι επικίνδυνα!
2. Ο ίδιος ο χώρος: το Σινε-Κεραμεικός καθεαυτό δεν είναι δομημένο μέσα με τέτοιο τρόπο ώστε να προσφέρεται για συναυλίες, κυρίως λόγω του ότι υπάρχουν σκαλοπάτια μέσα στην "αρένα", κάτι εξαιρετικά επικίνδυνο όταν τα φώτα σβήνουν και δε βλέπεις μπροστά σου.
Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους όμως όσον αφορά ένα άλλο κομμάτι της συναυλίας πολύ σημαντικό, τον ήχο, δε μπορεί να ειπωθεί κάτι αρνητικό. Ο ήχος ήταν αρκετά καλός με ένταση και καθαρότητα χωρίς να δημιουργείται βαβούρα κι έτσι μπορέσαμε να απολάυσουμε την φωνή της mezzo-Soprano και frontwoman των Epica - Simone Simons με τον σεβασμό που της αρμόζει.
Πρώτοι εμφανίστηκαν οι Έλληνες Bare Infinity οι οποίοι και αποτέλεσαν μια αξιοπρεπή επιλογή για να ανοίξει τους Epica. Βέβαια τα κοινά στοιχεία με τους Epica για να λέμε και όλη την αλήθεια παραείναι πολλα...
Αναφορικά με τους headliners τώρα...Παρόλο που η προσέλευση ήταν χαμηλή, κάτι που πιστεύω οφείλεται στην έλλειψη προώθησης από την εταιρεία παραγωγής που τους έφερε καθώς και στην αμέλεια ή άρνηση των ΜΜΕ να διαφημίσουν την συναυλία, το συγκρότημα μας αποζημίωσε και με το παραπάνω. Δεν περιφρόνησαν τα 450-500 άτομα που συγκεντρώθηκαν για να τους δουν αλλά αντιθέτως έπαιξαν γύρω στην 1h και 30' (ίσως και παραπάνω) και έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό. Δεν ήταν υπερόπτες, συνομίλησαν με το κοινό και έδωσαν ό,τι είχαν και δεν είχαν από πετσέτες, drumsticks, playlists στο τέλος ως μια τελευταία ένδειξη ευχαρίστησης που πήγαμε. Έπαιξαν αρκετά τραγούδια από το νέο τους album χωρίς ωστόσο να παραμερίσουν και τα τραγούδια που τους έκαναν ευρύτερα γνωστούς (last crusade, cry for the moon). Πολύ καλός ήταν και ο Mark Jansen, κιθαρίστας και ιδρυτής του group ο οποίος έδωσε ρεσιτάλ τόσο σαν σκηνική παρουσία όσο και στα δεύτερα φωνητικά που αν και σαφώς πιο άγρια έδεναν τέλεια με τη φωνή της Simone Simons. Μόνο παράπονο η χρήση playback στα φωνητικά-χορωδιακά μέρη των τραγουδιών, το τέλειο θα ήταν να υπήρχε και μια χορωδία μαζί με το συγκρότημα ώστε να βοηθείται και η Simone.
Εν κατακλείδι, πρόκειται για μια από τις καλύτερες συναυλίες που έχουμε δει τελευταία κι ελπίζουμε να έχουμε πάντα τέτοια αλλά... σε άλλο χώρο!
2. Ο ίδιος ο χώρος: το Σινε-Κεραμεικός καθεαυτό δεν είναι δομημένο μέσα με τέτοιο τρόπο ώστε να προσφέρεται για συναυλίες, κυρίως λόγω του ότι υπάρχουν σκαλοπάτια μέσα στην "αρένα", κάτι εξαιρετικά επικίνδυνο όταν τα φώτα σβήνουν και δε βλέπεις μπροστά σου.
Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους όμως όσον αφορά ένα άλλο κομμάτι της συναυλίας πολύ σημαντικό, τον ήχο, δε μπορεί να ειπωθεί κάτι αρνητικό. Ο ήχος ήταν αρκετά καλός με ένταση και καθαρότητα χωρίς να δημιουργείται βαβούρα κι έτσι μπορέσαμε να απολάυσουμε την φωνή της mezzo-Soprano και frontwoman των Epica - Simone Simons με τον σεβασμό που της αρμόζει.
Πρώτοι εμφανίστηκαν οι Έλληνες Bare Infinity οι οποίοι και αποτέλεσαν μια αξιοπρεπή επιλογή για να ανοίξει τους Epica. Βέβαια τα κοινά στοιχεία με τους Epica για να λέμε και όλη την αλήθεια παραείναι πολλα...
Αναφορικά με τους headliners τώρα...Παρόλο που η προσέλευση ήταν χαμηλή, κάτι που πιστεύω οφείλεται στην έλλειψη προώθησης από την εταιρεία παραγωγής που τους έφερε καθώς και στην αμέλεια ή άρνηση των ΜΜΕ να διαφημίσουν την συναυλία, το συγκρότημα μας αποζημίωσε και με το παραπάνω. Δεν περιφρόνησαν τα 450-500 άτομα που συγκεντρώθηκαν για να τους δουν αλλά αντιθέτως έπαιξαν γύρω στην 1h και 30' (ίσως και παραπάνω) και έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό. Δεν ήταν υπερόπτες, συνομίλησαν με το κοινό και έδωσαν ό,τι είχαν και δεν είχαν από πετσέτες, drumsticks, playlists στο τέλος ως μια τελευταία ένδειξη ευχαρίστησης που πήγαμε. Έπαιξαν αρκετά τραγούδια από το νέο τους album χωρίς ωστόσο να παραμερίσουν και τα τραγούδια που τους έκαναν ευρύτερα γνωστούς (last crusade, cry for the moon). Πολύ καλός ήταν και ο Mark Jansen, κιθαρίστας και ιδρυτής του group ο οποίος έδωσε ρεσιτάλ τόσο σαν σκηνική παρουσία όσο και στα δεύτερα φωνητικά που αν και σαφώς πιο άγρια έδεναν τέλεια με τη φωνή της Simone Simons. Μόνο παράπονο η χρήση playback στα φωνητικά-χορωδιακά μέρη των τραγουδιών, το τέλειο θα ήταν να υπήρχε και μια χορωδία μαζί με το συγκρότημα ώστε να βοηθείται και η Simone.
Εν κατακλείδι, πρόκειται για μια από τις καλύτερες συναυλίες που έχουμε δει τελευταία κι ελπίζουμε να έχουμε πάντα τέτοια αλλά... σε άλλο χώρο!
0 comments:
Post a Comment