Αντίο στο Χάρολντ Πίντερ

Ένα αντίο στον Χάρολντ Πίντερ που έχασε τη μάχη με τον καρκίνο χτες παραμονή Χριστουγέννων αφήνοντας το συγγραφικό κόσμο φτωχότερο.
Ο Χάρολντ Πίντερ ήταν Βρετανός συγγραφέας, ποιητής, πολιτικός ακτιβιστής, ηθοποιός και πρόεδρος του Central School of Speech and Drama το οποίο ανήκει στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου. Γεννήθηκε τον Οκτώβριο του 1930 μεγαλωμένος από Εβραϊκή οικογένεια σε επικίνδυνες και βίαιες εποχές που επηρέασαν το τρόπο γραφής του.
Είχε γράψει 29 θεατρικά έργα και είχε τιμηθεί με το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 2005.
Κατάφερε επίσης με το μοναδικό του στυλ να δημιουργήσει νέα σχολή με το επώνυμό του - Πιντερικός.
Πρόσφατα το έργο Sleuth έγινε ταινία με πρωταγωνιστές τον Jude Law και τον Michael Caine.

Επιστροφή στον Μαρξ

Μπορεί η Βίβλος να πούλησε περισσότερο φέτος, ωστόσο άλλο ήταν το βιβλίο που συζητήθηκε περισσότερο με αφορμή την Οικονομική κρίση. Πρόκειται για το Κεφάλαιο του Μαρξ. Ο εκδοτικός οίκος Karl-Dietz ανέφερε ότι πούλησε φέτος 1500 αντίτυπα του Das Κapital (Το Κεφάλαιο) – σημαντική άνοδος συγκριτικά με τα 200 περίπου αντίτυπα που πουλάει ετησίως άλλες χρονιές. Ας μη ξεχνάμε ότι δε πρόκειται για ένα ευκολοδιάβαστο βιβλίο αλλά για ένα από τα πιο δύσκολα - αλλά και πάντα επίκαιρα- βιβλία που έχουν γραφτεί ποτέ.
Τα βιβλιοπωλεία έχουν αναφέρει αύξηση των πωλήσεων του Das Κapital έως και 300% τους τελευταίους μήνες. Λίγοι ωστόσο θα καταφέρουν να το διαβάσουν μέχρι τέλους.
Αξίζει να σημειωθεί ότι οι αγοραστές του Κεφαλαίου δεν περιορίζονται σε άτομα αριστερών φρονημάτων αλλά πρόκειται και για στελέχη επιχειρήσεων που προσπαθούν να ερμηνεύσουν την κατάρρευση του καπιταλισμού και αναζητούν τον ειδικό ο οποίος δεν είναι άλλος από τον Καρλ Μαρξ.

Ποιο βιβλίο διάβασαν οι Αμερικανοί το 2008?

Τελειώνει η χρόνια και αρχίζουν οι στατιστικές...Ποιό αλήθεια ήταν το βιβλίο με τις υψηλότερες πωλήσεις στις Η.Π.Α.?
Μα ποιο άλλο από την Βίβλο, το λόγο του Θεού, την Υπέρτατη αλήθεια κοκ...

Πιστοί στη παράδοση πάντως, δε μπορείτε να πείτε...

ΟΚΤΩ ΓΥΝΑΙΚΕΣ

Οκτώ γυναίκες ή καλύτερα, οκτώ άνδρες που υποδύονται τις γυναικες δίνουν σάρκα και οστά στο ομώνυμο έργο του Ρομπέρ Τομά.
Οκτώ γυναίκες κατηγορούνται για τη δολοφονία του μοναδικού άνδρα του σπιτιού. Οποιοσδήποτε θα μπορούσε να είναι ο ένοχος ποιός είναι αυτός όμως που έκανε αυτή την αποτρόπαια πράξη και τί τον οδήγησε σε αυτό? Τα λεφτά? ο φθόνος? το μίσος?
Μέσα από την αναζήτηση του ενόχου ξετυλίγεται όλη η γυναικεία ψυχοσύνθεση και αποκαλύπτονται ακόμα και τα πιο καλά φυλαγμένα μυστικά των γυναικών επιζητώντας ένα άλλοθι, κάτι που θα αποδείκνυε πως η κατηγορία που τους προσάπτεται είναι άδικη, ακόμα και αν αυτό θα είχε ως συνέπεια το συναισθηματικό και ηθικό ξεγύμνωμά τους.
Οι άνδρες υποδύονται τις γυναίκες δίχως γελοιότητες, περούκες ή άλλο θηλυκό βοήθημα, κάτι το οποίο προσθέτει πόντους στη παράσταση και στην υποκριτική δεινότητα των πρωταγωνιστών.
Οι στιγμές μιούζικαλ δεν λείπουν, αυτές ωστόσο αποτελούν μάλλον κοιλιά στη παράσταση και δε προσθέτουν τίποτα παραπάνω από χρόνο... Εξαίρεση αποτελει το τραγούδι του Χρήστου Λούλη το οποίο χαρίζει μια πολύ χιουμοριστική νότα στο εγχείρημα.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η μουσική επένδυση προέρχεται από μια τριμελή μπάντα που δίνει το υφος που ταιριάζει σε κάθε σκηνη της παράστασης.
Τέλος λίγα λόγιαγια τον χώρο: Ό,τι πιο αταίριαστο μπορούσε να βρεθεί. Ε όχι και η κάθε αποθήκη θέατρο! Λίγο σουλούπωμα δε βλάπτει!!

Συμπέρασμα: Προτείνεται ανεπιφύλακτα

Πρωταγωνιστούν: Θανάσης Ιωάννου, Νίκος Καραθάνος, Γιάννης Κότσιφας, Χρήστος Λούλης, Αργύρης Ξάφης, Χρήστος Στέργιογλου, Κοσμάς Φοντούκης, Αιμίλιος Χειλάκης, Νίκος Χατζόπουλος.
Σκηνοθεσία:Νίκος Καραθάνος
Πειραιώς 260 κτίριο Δ
Ώρες 18:00 - 21:00

Petite Fleur

Μια όαση απόλαυσης στην καρδιά της Αθήνας αλλά και στο Χαλάνδρι έχει αρχίσει να αποκτά πιστό κοινό. Ο λόγος φυσικά για το Petite Fleur ένα μικρό και ζεστό χώρο που ενδείκνυται για τις κρύες μέρες του Χειμώνα και που σερβίρει ίσως την καλύτερη σοκολάτα της πόλης.

Το Petite Fleur είναι μια ποιοτική chocolaterie που θυμίζει κουκλόσπιτο παρμένο κατευθείαν από παραμύθι! Ο χώρος σε ταξιδεύει σε άλλη εποχή και σε αυτό συμβάλλει και η προερχόμενη από βινύλιο μουσική. Η μουσική αν και όχι του γουστου μου (Η jazz του ΄30 και του΄40 δεν είναι σίγουρα το φόρτε μου) προσδίδει μια ιδιαίτερη νότα στην ατμόσφαιρα του μαγαζιού. Ο χώρος είναι αρκετά petite και ίσως χρειαστεί να περιμένετε λίγο μέχρι να ελευθερωθεί κάποιο τραπεζάκι, η όποια αναμονή ωστόσο, αξίζει καθώς ο κατάλογος θα σας αποζημιώσει!

Το μαγαζί σερβίρει φρέσκια σοκολάτα Vahlorna η οποία ετοιμάζεται εκείνη τη στιγμή (γι' αυτό ίσως αργήσει λίγο παραπάνω) με απίθανα απολαυστικούς συνδυασμούς από ξηρούς καρπούς μέχρι και γλυκά του κουταλιού και λικερ. Η εν λόγω σοκολάτα σερβίρεται μόνον τους Χειμερινούς και Φθινοποωρινούς μήνες καθώς το καλοκαίρι δε μπορεί να συντηρηθεί, αυτό είναι και ενδεικτικό της ποιότητας που σερβίρει το συγκεκριμένο μαγαζί. Η σοκολάτα είναι και το σήμα κατατεθέν και ο λόγος για τον οποίο οι περισσότεροι το επισκέπτονται. Το παγωτό σοκολάτα επίσης αποτελεί μια ξεχωριστή περίπτωση και αν ζεσταίνεστε λίγο παραπάνω δε θα χάσετε αν το δοκιμάσετε!

Το τσάι επίσης είναι διαφόρων ποικιλιών και αποτελεί εγγύηση απόλαυσης.
Τα σνακ, αν και θα περίμενε κανείς να υστερούν έναντι των ροφημάτων κάθε άλλο παρά κατώτερα είναι καθώς τόσο οι σαλάτες όσο και οι τάρτες δε σε αφήνουν με την όρεξη!
Από τιμή... ένα θα πω, τα αξίζει τα λεφτά του!

Πώς θα πάτε: Πλατεία Αγ. Νικολάου 2, Χαλάνδρι, Ομήρου 44, Κολωνάκι

Playhouse

Ο λόγος για το νέο στέκι στα Εξάρχεια, μια καφετέρια που ξεφεύγει από τα δεδομένα των άλλων καφετεριών που έχουμε συνηθίσει.

Το Playhouse είναι ανοιχτό όλη μέρα μέχρι αργά το βράδυ και συγκεντρώνει κόσμο όλων των ηλικιών που θέλει να μυηθεί στο κόσμο των ευρωπαϊκών επιτραπέζιων παιχνιδιών. Σωστά καταλάβατε... δεν έχουμε να κάνουμε με τα γνωστά πεπαλαιωμένα επιτραπέζια που λίγο πολύ όλοι έχουμε παίξει (Uno, Trivial Pursuit, Taboo etc) αλλά με παιχνίδια ισορροπίας, μνήμης, στρατηγικής και ταχύτητας από όλη την Ευρώπη που διατίθενται μόνον από το συγκεκριμένο μαγαζί και που εξηγούνται από αεικίνητους νέους λίγο πριν αποφασίσετε να παίξετε! Αν μάλιστα κάποιο σας αρέσει ιδιαίτερα μπορείτε να το αγοράσετε επι τόπου!!

Το Playhouse αναμφισβήτητα άνοιξε ένα καινούριο κόσμο στη διασκέδαση της Αθήνας και ο κόσμος το έχει ανταμείψει καθώς, ειδικά τα Σαββατόβραδα, επικρατεί το αδιαχώρητο... Καφές, ποτό, σνακ, χυμός και πολύ γέλιο θα σας συνοδεύσουν αν αποφασίσετε να το επισκεφθείτε.

Προετοιμαστείτε όμως...η ώρα παιχνιδιού κοστολογείται 1,5 Ευρώ το άτομο ο εξαερισμός είναι επιεικώς απαράδεκτος, από καθαριότητα στα τραπέζια χάνει λίγο ενώ οι χυμοί του..δεν είναι και τόσο πετυχημένοι. Δε μπορείς να τα έχεις όλα όμως και παρόλα αυτά εμείς το προτείνουμε για ατελείωτες ώρες διασκέδασης και χαλάρωσης!!!

Πώς θα πάτε: Η καφετέρια βρίσκεται στην οδό Βαλτετσίου 49 δίπλα από τους Χάρτες


photo by Sophia

Πιο Κοντά - Closer

Πρόκειται για το ανέβασμα του Closerστα ελληνικά, του γνωστού θεατρικού έργου που σημείωσε μεγάλη επιτυχία τόσο ως ταινία με πρωταγωνιστές τους Jude Law, Julia Roberts, Natalie Portman και Clive Owen όσο και ως θεατρικό έργο όταν πρωτοανέβηκε το 1997 στο Λονδίνο.
Ο Γιώργος Κιμούλης σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί στο έργο του Patrick Marber δε κατόρθωσε ωστόσο να προσδώσει κάτι παραπάνω στο έργο από τη ταινία του Mike Nichols την οποία προσπάθησε να μιμηθεί σε αρκετά σημεία.
το έργο είχε ωστόσο ένταση, είχε πάθος και δεν ήταν κουραστικό. Υπήρχαν όμως σεκανς που παρεμβάλλονταν στο βάθος της σκηνής σε ένα video wall το οποίο έδινε την εντύπωση ότι παρακολολουθεί κανείς μια κινηματογραφική ταινία παρά μια θεατρική παράσταση. Τα βιντεο αυτά όσο προσεγμένα κι αν ήταν κι όσο κι αν η μουσική ήταν η ενδεδειγμένη δεν ήταν απραίτητα για την πλοκή του έργου και κούραζαν καθώς αφορούσαν περίπου το 40% της παράστασης, ένα ποσοστό διόλου μικρό.
Οι ηθοποιοί ήταν καλοί στο σύνολό τους με τον Γ. Κιμούλη να δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας και να προσδίδει και ειρωνικά - χιουμοριστικά στοιχεία στον ήρωα με πολύ ωραίο και διακριτικό τρόπο. Η Ζέτα Δούκα επίσης απέδειξε πως απέχει από το να είναι απλώς ηθοποιός τηλεοπτικών σειρών και πως η υποκριτική της είναι σαφώς ανώτερη από αυτή που κανείς θα περίμενε. Ο Νίκος Ψαρράς ο οποίος εδιηγείτο και το έργο ήταν λίγο αφύσικος και νευρικός σε μερικά σημεία ωστόσο μας έχει δείξει στο παρελθόν πως δεν είναι ένας από τους πολλούς. Όσο για τη Δώρα Χρυσικου μόνο με απογοητευση μπορεί να μιλήσει κανείς. Οι κραυγές και οι υστερίες ταιριάζουν σε άλλους χώρους κυρίως τηλεοπτικούς και δεν έχουν καμμία σχέση με τετοιου είδους έργα. Επίσης η φωνή της κοπέλας αυτής κρίνεται άκρως ακατάλληλη για το σανίδι ίσως ακόμα και για τη τηλεόραση, είναι να απορεί κανείς γιατί ο Γ. Κιμούλης την επέλεξε για αυτό το ρόλο...
Τελικά αξίζει να τη δει κανείς τη παράσταση ή όχι;
Η άποψη μου είναι πως αξίζει αλλά πως περιμέναμε περισσότερα...



Σύντομα κριτικές και για άλλες παραστάσεις - ταινίες... ;-)

MTV GR DAY @ KALLIMARMARO STADIUM

Οι προσδοκίες ήταν υψηλές για το χθεσινό live και πολλοί έσπευσαν να μιλήσουν για συναυλία - αρπαχτή απευθυνόμενη κυρίως σε τζαμπατζήδες Αθηναίους που μοναδικό σκοπό έχει να προκαλέσει θόρυβο γύρω από την έλευση του MTV στην Ελλάδα.
Όμως οι κακεντρεχείς διαψεύσθησαν διπλά χτες καθώς όχι μόνον αρπαχτή δεν ήταν αλλά πρόκειται για μια από τις καλύτερες συναυλίες που δόθηκαν επί ελληνικού εδάφους εδώ και πολύ καιρό!
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ο χώρος του Παναθηναϊκού σταδίου μπορούμε να πούμε ότι ενδείκνυται για συναυλίες τέτοιου βεληνεκούς καθώς και προσβάσιμος είναι και άνετος και καθ'όλα κατάλληλος ηχητικά και οπτικά για συναυλίες. Ο όγκος του κόσμου ηταν τεράστιος (πάνω από 50 χιλιάδες) δε μπορούμε όμως να πούμε ότι ταλαιπωρηθήκαμε αν και βρισκόμασταν εκεί από πριν ανοίξουν οι πόρτες. Η διοργάνωση ήταν αψεγάδιαστη, παρατράγουδα δεν υπήρξαν και ένοιωθες ότι λάμβανες μέρος σε ένα μεγάλο ευρωπαϊκο φεστιβάλ και μάλιστα δωρεάν!
Μέχρι να βγουν οι C REAL η αλήθεια είνα πως βαρεθήκαμε λίγο αλλά το καλό πράγμα αργεί να γίνει για αυτό και κάναμε πολλή υπομονή μέχρι να βγουν οι Kaiser Chiefs + οι REM ανεχόμενοι τόσο τους συμπαθητικούς κατά τα άλλα C REAL και την κατά γενική ομολογία απογοήτευση της βραδιάς Gabriella Cilmi.
Οι C REAL ήταν μάλλον καλύτεροι από την ανερχόμενη Αυστραλέζα pop star της οποίας τα highlight ήταν το hit της sweet about me και η διασκευή του πασίγνωστου κομματιού των Led Zeppelin Whole Lotta Love, το οποίο όπως ήταν φυσικό ταρακούνησε το στάδιο. Κατά τα άλλα η νεαρή αοιδός μας θύμισε μια κακή αντιγραφή της Anastacia, τραγούδια χωρίς προσωπικότητα και χωρίς κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Οι Kaiser Chiefs, οι οποίοι μας έχουν τιμήσει κατά το παρελθόν αρκετές φορές με εμφανίσεις ανάλογες της χτεσινής, ήταν το ιδανικό συγκρότημα για να ανοίξει τους REM και να ξεσηκώσει το κοινό με τους ήχους του και την εκρηκτική τους παρουσία. Ο Ricky Wilson έδωσε ρεσιτάλ ερμηνείας και σκηνικής παρουσίας, πήδηξε, έτρεξε, σκαρφάλωσε σε σκαλωσιές, έγινε ένα με το κοινό και έδειξε να το απολαμβάνει. Έπαιξαν τραγούδια από το καινούριο τους cd, που φαίνεται πως θα απολαύσει την ίδια επιτυχία με τα προηγούμενα, αλλά δεν παρέλειψαν και τις επιτυχίες που τους ανέδειξαν και που ξεσήκωσαν το κόσμο για τα καλά. Με λίγα λόγια, κι άλλο να 'ταν!
Οι REM δε χρειάζονται συστάσεις, έδωσαν αυτό που περιμέναμε, σεμνοί, ευγενικοί και καλλιτεχνικά άρτιοι έδωσαν το καλύτερο τους εαυτό σε ένα κατάμεστο Καλλιμάρμαρο που μέχρι το τέλος της συναυλίας σιγοτραγουδούσε το the one I love και το losing my religion. Προσωπική μας απογοήτευση η παράλειψη του Everybody hurts, δε θα μπορούσαμε ωστόσο να κρατήσουμε μούτρα σε ένα συγκρότημα τέτοιου επιπέδου και τέτοιας αξίας. O Michael Stipe, ήταν άριστος, έπαιξε με το κοινό και έγραψε και ελληνικά ρωτώντας άν θέλουμε encore (θέλει και ερώτημα;).
Ανυπομονούμε λοιπόν για του χρόνου για το δεύτερο MTV GR DAY και ευελπιστούμε πως θα είναι ανάλογης αξίας!

Rockwave Festival - Manu Chao

Rockwave Festival - 10/7/2008

Manu Chao+Patti Smith

Η έκβαση αυτής της συναυλίας ήταν εμφανής από την αρχή. Η ουρά έφτανε τα 2 χλμ στα διόδια της Εθνικής Οδού και η ώρα περνούσε, όταν τελικά φτάσαμε και παρκάραμε αρκετά μακριά, καθώς οι διοργανωτές ακόμα δε λένε να διορθώσουν το θέμα του πάρκινγκ, η Patti Smith είχε σχεδόν τελειώσει με αποτέλεσμα κάποιοι από εμάς μετά το πέρας της συναυλίας να μείνουν με την όρεξη. Τα 4 τραγούδια που προφτάσαμε να ακούσουμε, μεταξύ των οποίων και το People have the power, έδειξαν μια αγέραστη Patti Smith πρόθυμη να δώσει και το τελευταίο γραμμάριο ενέργειας για να ευχαριστήσει αυτούς που την άκουγαν. Η ώρα εμφάνισής της όμως δεν ήταν η πρέπουσα για τη ποιήτρια της ροκ η οποία εμφανίστηκε εξαιρετικά νωρίς με αποτέλεσμα πολλοί κολλημένοι στη κίνηση που είχαν μόνο σκοπό να δουν και να ακούσουν εκείνην να μείνουν με...το εισιτήριο στο χέρι και με την απογοήτευση εμφανή στα πρόσωπά τους.
Ο Manu Chao εμφανίστηκε στις 21:30 και έπαιξε για περίπου 2 ώρες αποζημιώνοντας και με το παραπάνω το κοινό που είχε γεμίσει ασφυκτικά το Terravibe. Γεμάτος ενέργεια και όρεξη έπαιξε τις περισσότερες επιτυχίες του και ξεσήκωσε το κοινό βγάζοντας το μερικές φορές εκτός εαυτού! Η μείξη Ska, Reggae, salsa και rumba και ο έντονα πολιτικοποιημένος στίχος ήταν αρκετά για να διασκεδάσουν και να χορέψουν και οι πιο διστακτικοί. Στο μέσο περίπου της εμφάνισής του έλαβε χώρα κάτι το οποίο μάλλον προκάλεσε ανάμεικτα συναισθήματα, μια ανακοίνωση που αφορούσε τον απευλευθερωτικό στρατό των ιθαγενών του Μεξικού Zapatistas. Η ανακοίνωση αφορούσε την ενημέρωση του κοινού και καλούσε για αλληλεγγύη και δράση ενάντια στις πολυεθνικές και στα ιδιωτικά συμφέροντα. Είναι άλλωστε γνωστό ότι ο ίδιος Manu Chao έχει στενές σχέσεις με τον εκπρόσωπο των Zapatistas Subcomandante Marcos.
Την συναυλία ακολούθησε το κυκλοφοριακό κομφούζιο προκαλώντας καθυστερήσεις έως και 2 ωρών για την έξοδο από τον συναυλιακό χώρο και τα πέριξ. Ήταν φανερή η ανετοιμότητα των διοργανωτών που δε μπορούσαν να διαχειριστούν τόσο κόσμο με αποτέλεσμα να σημειώνονται λιποθυμίες κλπ από την πολυκοσμία κατά τη διάρκεια της εξόδου.
Δεν έλειψαν ωστόσο και τα ευτράπελα που κυρίως αφορούσαν την εκτεταμένη χρήση παράνομων, ουσιών κυρίως χασίς, κυριολεκτικά κάτω από τη μύτη των Security που παρακολουθούσαν δίχως να κάνουν τίποτα. Ήταν απίστευτη η έκταση κατά την οποία γινόταν χρήση χασίς που σε συνδυασμό με τη χρήση αλκοόλ προκάλεσε δυσάρεστα αποτελέσματα που χάλασε το κλίμα της συναυλίας. Άτομα αναίσθητα, μόνα τους που ποιός ξέρει αν βρέθηκε κάποιος να τα μαζέψει ή αν βρήκαν τελικά τις αισθήσεις τους πριν ο χώρος αδειάσει τελείως και βρεθούν σε μεγαλύτερο ακόμη κίνδυνο και άτομα που απλώς βρίσκονταν σε άλλο χωροχρόνο.
Φαινόμενα τέτοια εγείρουν σοβαρά ερωτηματικά σχετικά με την ασφάλεια του φεστιβάλ και την υπευθυνότητα των διοργανωτών οι οποίοι μένουν στα λόγια όταν μιλούν για εναντίωση σε οποιασδήποτε μορφής παράνομων ναρκωτικών ουσιών και όταν μιλούν για ένα φεστιβάλ καθαρό και νόμιμο. Σίγουρα θα μπορούσε να υπάρξει κάποιος έλεγχος ώστε να αποφευχθούν τέτοιου είδους φαινόμενα (ακόμη και εμπόρους πήρε το μάτι μας!).
Ένα είναι το σίγουρο η Ελλάδα είναι ακόμη πίσω στην οργάνωση μεγάλου φεστιβάλ και χρειάζεται δουλειά σε όλους τους τομείς...

Museum Haus Am Checkpoint Charlie

Πρόκειται για ένα από τα μουσεία που επισκεφθήκαμε στο ταξίδι μας στο Βερολίνο.

Το μουσείο CheckPoint Charlie αποτελεί ένα από τα ζωντανά μνημεία του Βερολίνου που υπενθυμίζουν το διαχωρισμό του μεταξύ Ανατολικού και Δυτικού. Για όσους δε γνωρίζετε το Μουσείο άνοιξε το 1963, 2 χρόνια δηλαδή μετά το ύψωμα του τείχους για να εκθέσει την συνοριακή αποτελεσματικότητα αυτού. Το σημείο CheckPoint Charlie ήταν ένα από τα σημεία που χώριζε τα δυο μέρη του Βερολίνου. Σήμερα αποτελεί έκθεση κειμηλίων και γενικότερα αντικειμένων που χρησιμοποιούντο για την απόδραση από το Ανατολικό στο Δυτικό Βερολίνο, τμήμα του τείχους έχει εκτεθεί στην είσοδο του Μουσείου.
Στο κυρίως θέμα τώρα, το εν λόγω μουσείο αποτελεί άσχετα με τις ιδεολογικές πεποιθήσεις του καθενός ένα πολύ αποτελεσματικό όργανο προπαγάνδας της Δύσης. Εκτός από τα όργανα διαφυγής που εκτίθενται στο μεγαλύτερο μέρος του Μουσείου το προφανέστερο όργανο αντισοβιετικής προπαγάνδας ήταν μια σημαία με το πρόσωπο του Ιωσήφ Στάλιν η οποία δεν έγραφε τίποτα άλλο από τα εξής λόγια: Ιωσήφ Στάλιν, 1879-1953 Σοβιετικός δικτάτορας υπεύθυνος για πολλούς θανάτους στο Ανατολικό Βερολίνο. Ώστε αυτή είναι η μακρά βιογραφία του Ιωσήφ Στάλιν; Φαίνεται ότι το Μουσείο ξέχασε τη συμβολή του Στάλιν στη Σοβιετική Ένωση. Το πώς από καθαρά αγροτική χώρα που τη παρέλαβε την άφησε με μια από τις ισχυρότερες οικονομίες στο κόσμο με πρωτόγνωρες τεχνολογίες για την τότε εποχή όπως π.χ. φυσικό αέριο κλπ...Δεν όφειλαν τουλάχιστον να εκθέσουν μια πιο αναλυτική βιογραφία έτσι ώστε ο επισκέπτης να έχει μια πιο σφαιρική και ολοκληρωμένη εικόνα για αυτό τον άνθρωπο; Δεδομένου ότι έχουμε συνηθίσει, δυστυχώς, να κρίνουμε δίχως να γνωρίζουμε βασιζόμενοι εξ'ολοκλήρου σε ό,τι μας μεταβιβάζουν χωρίς να το εξετάζουμε πιο πριν, το μουσείο ως σύνολο θα μπορούσε να δημιουργήσει μια διαφορετική εικόνα από τη πραγματική παρουσιάζοντας το Ανατολικό Βερολίνο ως μια τρομο-αποικία όπου μέλημα όλων ήταν να διαφύγουν αυτής. Δυστυχώς όμως η αντικειμενικότητα είναι μάλλον κάτι ανέφικτο οπότε αρκούμενοι σε ό,τι είδαμε, το μουσείο δε προσέφερε κάτι παραπάνω σε γνώση από απλή προπαγάνδα...You are leaving the American Sector επιγραφή της οποίας γινόταν χρήση ΠΑΝΤΟΥ, Γιατί μόνο το Αμερικανικό μέρος; Δεν υπήρχαν άλλα; κάτι τέτοια ήταν που σε κάνουν να καταλαβαίνεις ποιος έχει βάλει το χεράκι του...Όχι ότι είχαμε καμία αμφιβολία!
Η διάταξη του χώρου επίσης δε προσφερόταν για πολύωρη εξέταση των εκθεμάτων καθώς ο χώρος ήταν στενός και με τόσο κόσμο το μόνο που ήθελες ήταν να φύγεις.
Όπως και να 'χει όμως ο χώρος αυτός δε παύει να είναι υψίστης Ιστορικής σημασίας και κάθε περιφρόνηση αυτού θα μπορούσε δικαίως να θεωρηθεί προκατάληψη οπότε αν ποτέ βρεθείτε στο Βερολίνο διαπιστώστε τα προαναφερθέντα ιδίοις όμμασιν.

ΥΓ: Οι απόψεις οι δικές μου δεν αντανακλούν αναγκαστικά και τις απόψεις των άλλων κοριτσιών

Μόλις Χώρισα!

Ηθοποιοι: Ζέτα Μακρυπούλια, Τσιμιτσέλης

Ευχάριστη ταινία
Όχι ιδιαίτερη πλοκή
Αρκετό χιούμορ
Κάποιες καλές ερμηνείες π.χ. Ισπανός
Καλη επιλογή για dvd

Sweeney Todd: Ο φονικός κουρέας της οδού φλιτ

σκηνοθέτης: Τιμ Μπάρτον
ηθοποιοί: Τζονι Ντεπ, Ελενα Μπόναμ Καρτερ

η ταινία ανήκει στο είδος των μιούζικαλ.
ο τζονι ντεπ σε ένα ρόλο που του ταιριάζει απόλυτα. Άλλωστε ο μπάρτον και ο ίδιος σε κάθε τους συνεργασία είναι αποτελεσματικοί...
έξυπνοι στίχοι κατά τη διάρκεια της ταινίας...
ο ντεπ ως τοντ μετά την αδικία που διαπράχθηκε σε βάρος του και είχε ως συνέπεια να στερηθεί τη γυναίκα του και την κόρη του για δεκαπέντε χρόνια, γυρνά στο λονδίνο για να το "καθαρίσει" από την κακία υπάρχει σε αυτό. ο δικαστής που τον αδίκησε κρατά τη κόρη του και η γυναίκα του δεν υπάρχει πια...
γνωρίζει την κυρία λόβετ, μαζί με την οποία θα ξεκινήσει το έργο του, δηλαδή τους φόνους...
μετά την κάθαρση που θα έχει επιτύχει στην πόλη του ο τοντ, θα ακολουθήσει το τραγικό του τέλος...
η ταινία είναι ευχάριστη, η πλοκή καλά στημένη
υπέροχη μουσική και όμορφες ερμηνείες
έχει προταθεί για τρία όσκαρ

παιχνίδια μυαλου-sleuth

σκηνοθεσία: μπράνα
ηθοποιοί: μαικλ κειν, τζουντ λο

η ταινία είναι μια διασκευή παλιότερης ταινίας...
είτε έχεις δει την παλιότερη, είτε όχι..... αξίζει να τη δεις!!!!!
οι ερμηνείες των δύο και μόνων ηθοποιών είναι αρκετά καλές...
οι δύο άντρες μάχονται λεκτικά για μια γυναίκα
η γυναίκα ανήκει στον μεγαλύτερο ακόμα, ωστόσο εκείνη ζει με το νεότερο
αυτό που επιθυμεί το ζευγάρι είναι το διαζύγιο, το οποίο ο κειν δεν δίνει
η μάχη γίνεται παιχνίδι, με επικίνδυνες διαστάσεις...
και τα παιχνίδια τους είναι αυτά που μπερδεύουν τον θεατή και τον κρατούν προσκολλημένο....
για όσους δεν την έχουν ξαναδεί, το τέλος δε μπορεί να προβλεφθεί
ο νικητής δεν είναι αναμενόμενος και επομένως ούτε το τέλος της ταινίας
ταινία με αρκετά ενδιαφέρον που εξελίσσεται σταδιακά
την προτείνω....
ο τζουντ λο κούκλος...
για όσους αποφασίσετε να τη δείτε.... Καλή θέαση!!!!!!

ninja tv live

μαντέψτε που ήμουν την παρασκευή (01.02.08) το βράδυ......
άστοχο,ε;;;;
το έχω ήδη δηλώσει στον τίτλο!
και ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ
ninja tv live με τον guy krief και τον δημήτρη αναγνώστου (ο στέφανος απουσίαζε)
τα κατάφερα και ήμουν εκεί στην πρεμιέρα τους ΧΟΡΟΘΕΑΤΡΟ ΡΟΕΣ
NINJA TV LIVE
ΕΝΑΡΞΗ 01.02.2008
ΚΑΘΕ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, ΣΑΒΒΑΤΟ Κ ΚΥΡΙΑΚΗ
ΙΑΚΧΟΥ 14 (ΜΕΤΡΟ ΚΕΡΑΜΕΙΚΟΣ)
η αλήθεια είναι πως μας είχε λήψει όσο καιρό απέχει από τηλεόραση και ραδιόφωνο.
επέστρεψε όμως έτοιμος να μιλά ελεύθερα στο θέατρο δίχως εμπόδια πια...
η παράσταση άρχισε στις 21.30
στο μικρό θέατρο των Χοροροών αναφέρθηκε σε ότι απασχόλησε την επικαιρότητα όσο καιρό απουσίαζε π.χ. Ζαχόπουλος, ροζ βίντεο, Πασχάλης κ.ά.
αλλά και σε μόνιμα προβλήματα αυτής της χώρας όπως παιδεία και αστυνομία
βέβαια ξεκίνησε αναφερόμενος στο θέμα της αποχώρησης του από το mad. όλα αυτά έγιναν με το χαρακτηριστικό τρόπο του guy
οι γκριμάτσες, το απορρημένο βλέμμα, οι ρητορικές ερωτήσεις αφυπνίζουν το κοινό
και η παράσταση @#$% έκλεισε με χορευτικό του δημήτρη, όπως αρμόζει και στο συγκεκριμένο θέατρο...
τα λόγια του guy συνόδευε η μουσική που έπαιζε ο dj rico
το θέατρο, κομμάτι της περιοχής του γκαζίου, ταιριαζει στο στυλ του guy
το κλίμα ήταν παρείστικο, καθώς υπήρχε επαφή με το κοινό
τελείωσε στις 23.15 (άνετα χρησιμοποιείς μετρό)

Μας άρεσε τότε, μας αρέσει και τώρα.....
περιμένω πως και πως την επόμενη φορά......
σας το προτείνω ανεπιφύλακτα.....
για όσους αποφασίσετε να το δείτε...... Καλή θέαση!!!!!!

the bucket list

σκηνοθεσία: Ρομπ Ραινερ
ηθοποιοί: Τζακ Νικολσον, Μοργκαν Φρίμαν

Δύο άντρες με διαφορετικό background σε μεγάλη ηλικία συναντιούνται και γνωρίζονται κάτω από όχι πολύ καλές προϋποθέσεις. Ο ένας επιχειρηματίας με αρκετά λεφτά απόθεμα και ο άλλος απλός μηχανικός αυτοκινήτων. Βρίσκονται στο ίδιο δωμάτιο σε νοσοκομείο του πρώτου εξαιτίας της ασθένειάς τους. Όταν θα πληροφορηθούν πως η ζωή τους τελειώνει σε λίγο καιρό, αποφασίζουν να κάνουν πραγματικότητα όνειρα της τελευταίας στιγμής αλλά και επιθυμίες μιας ζωής. Η πραγματοποίησή τους προκαλεί χαρά στους ίδιους και γέλιο στους θεατές. Η ταινία μεταφέρει μηνύματα για μια θετική στάση προς τη ζωή, για μια πιο αισιόδοξη ματιά όχι μόνο για όσους είναι στο τέλος αλλά και για αυτούς που ξεκινούν.
Θα μπορούσε να είναι και καλύτερη η ταινία. Βραβευμένοι με όσκαρ και οι δύο ηθοποιοί υπόσχονται πολλά σε κάποιον πριν δει την ταινία. Το χιούμορ και οι αστείες σκηνές του Νίκολσον είναι ένα σημαντικό στοιχείο για την ταινία, καθώς τον έχουμε συνηθίσει διαφορετικό.
Για όσους αποφασίσετε να τη δείτε.... Καλή θέαση!!!!!!

Πολιτιστική Ανασκόπηση 2007

Τί θα μας μείνει από τη χρονιά που πέρασε όσον αφορά σε πολιτιστικά γεγονότα; Τί παρακαταθήκη μας αφήνει το 2007 για το μέλλον; Αναμφίβολα το 2007 υπήρξε μια δραστήρια πολιτιστικά χρονιά η οποία ωστόσο σημαδεύτηκε και από πολύ αρνητικά γεγονότα, όπως αυτό των πυρκαγιών που απείλησαν και προκάλεσαν ανεπανόρθωτες ζημιές όχι μόνον σε φυσικά τοπία αλλά και σε αρχαιολογικούς τόπους. Ας δούμε όμως λίγο πιο συγκεκριμένα τα γεγονότα που σημάδεψαν το 2007 στο χώρο του πολιτισμού:

• Η Πυρκαγιά στην Αρχαία Ολυμπία η οποία μας ρεζίλεψε διεθνώς και μας εξέθεσε ως μια χώρα ανίκανη όχι μόνο να προστατέψει το φυσικό της πλούτο αλλά και αυτό για το οποίο πάνω από όλα εμείς ως Έλληνες έχουμε να υπερηφανευόμαστε, τη πολιτιστική μας κληρονομιά. Τα αρχαία στην Ολυμπία δεν μαύρισαν από το καυσαέριο όπως έλεγε τότε ο κ. Ζαχόπουλος που έκανε κι επίδειξη άγνοιας όταν ερωτήθη σχετικώς και το Κρόνιο δεν είναι απλώς κάτι δέντρα όπως έλεγε ο ίδιος ο Υπουργός Πολιτισμού! Είναι ο λόφος με τα τεράστια πεύκα που κυριαρχούσε στο τοπίο της Oλυμπίας, όπου παρατηρούνται ίχνη ζωής από τα μυκηναϊκά χρόνια και που ποτέ δεν χτίσθηκε επειδή θεωρούνταν εξαιρετικά ιερός!
• Η Πυρκαγιά στην Αρχαία Κορινθία κατέκαψε χιλιάδες στρέμματα πευκοδάσους και έφτασε ακόμη και μέσα στο κάστρο.
• Η μεταφορά αρχαιοτήτων στο Νέο Μουσείο της Ακρόπολης ξεκίνησε το 2007 με αρκετή καθυστέρηση...Ελπίζουμε το αποτέλεσμα τουλάχιστο να μας αποζημιώσει.
  
• Ο θάνατος μεγάλων εκπροσώπων του πολιτισμού όπως του Luciano Pavarotti, του Ingmar Bergman, του Antonioni αλλά και του "δικού" μας Σ. Μουστάκα.
• Ο El Greco που με αφορμή και την ταινία του Γιάννη Σμαραγδή φέτος φορέθηκε πολύ και έκανε ακόμη κι αυτούς που δεν είχαν ασχοληθεί ιδιαίτερα να αναζητήσουν κάποιες πληροφορίες για τη ζωή και το έργο του.
• Έτος Μαρία Κάλλας, Το ΥΠΠΟ αποφάσισε το 2007 να είναι έτος Μαρία Κάλλας με αφορμή την συμπλήρωση 30 χρόνων από το θάνατό της. Πραγματοποιήθηκαν διαγωνισμοί νέων σοπράνο, επανεκδόσεις δίσκων της και ποικίλες τιμητικές εκδηλώσεις.
• Οι 2 Μπιενάλε ( Η μία στην Αθήνα και η άλλη στην Θεσσαλονίκη) έδωσαν το δικό τους στίγμα στις 2 πόλεις καμμία ωστόσο δεν συγκλόνισε το κοινό...Κάθε αρχή και δύσκολη όμως σωστά;
  
• Η Amy Winehouse που πολλοί την ανακάλυψαν μόλις το 2007 αγνοώντας πως το πρώτο της album κυκλοφόρησε το 2003 και πως από τότε είχε προταθεί για το Mercury Prize και είχε προκαλέσει συζητήσεις σχετικά με την διόλου συνηθισμένη φωνή της. Η Amy Winehouse και το album της Back To Black ήταν το album που κατέβασαν περισσότερο οι χρήστες από το διαδίκτυο αλλά και το πιο εμπορικό album στη Μ. Βρετανία.
  
• Οι Metallica τράνταξαν 30.000 κόσμο που τους αποθέωσε το καλοκαίρι στο Terravibe και επιβεβαίωσαν για μια ακόμη φορά τη κυριαρχία τους στη Metal σκηνή.
• Λάκης Λαζόπουλος. Το 2007 ήταν αναμφίβολα η χρονιά του, αν και η εκπομπή του δεν ήταν καινούρια, το 2007 ο κόσμος και τα μηχανάκια της AGB την αγκάλιασαν και την ανέβασαν στη κορυφή. Η σάτιρά του έχει πονέσει πολλούς οι οποίοι τον κατηγορούν για βολεμένο και για κριτική εκ του ασφαλούς, ωστόσο, ένα είναι το σίγουρο, δε φοβάται τίποτα και κανέναν και συνεχίζει ακάθεκτος να αναδεικνύει όσα θα ήθελε να αναδειξει ο καθένας μας αλλά δε μπορεί.
• My Space, μια δυναμική απάντηση στην κυριαρχία των πολυεθνικών ίσως σημάνει και το τέλος τους...Ήδη οι Arctic Monkeys ένα από τα μεγαλύτερα συγκροτήματα της Indie-Rock σκηνής οφείλουν την επιτυχία τους σε αυτό το portal και η Lilly Allen εκπρόσωπος της ska-pop βρετανικής σκηνής επίσης.
• Οι Emo, οι trendy, οι φλώροι και οι όμοιοι τους ή αλλιώς... η χαρά των καναλιών! Τα κανάλια τους ανακάλυψαν με αφορμή ένα επεισόδιο μεταξύ emo και trendy στα Νότια Προάστια και από τότε δε τους έχουν αφήσει σε ησυχία! Οι περισσότεροι σπεύδουν να μοιρολογήσουν τη νέα γενιά που χάνεται στη μαυρίλα,τις χαρακιές και τον καταναλωτισμό αγνοώντας εσκεμμένα μάλλον τα βαθύτερα αίτια του κοινωνικού αυτού φαινομένου. Πέρα όμως από το ντύσιμο και τη λακ υπάρχει και η μουσική, Οι tokyo hotel είναι τα νέα είδωλα των νέων emo που παραλύουν ακούγοντας το monsoon και οι οποίοι μάλλον δε θα αργήσουν να επισκεφτούν και τη χώρα μας καθώς σημειώνουν τεράστια επιτυχία και οι My Chemical Romance συνεχίζουν ακάθεκτοι να δίνουν την γραμμή τόσο μουσικά όσο και ενδυματολογικά. Όσο για τους trendy και τους φλώρους...αυτοί περιορίζονται στα mainstream beats και τα παρεμφερή. Για να δούμε πότε θα κοπάσει όλος αυτός ο ντόρος ...
  
• Τα Blogs. Άμα το 2007 δεν ήταν η χρονιά των blogs τότε ποιά ήταν; Τα blogs γνώρισαν μεγάλη άνθιση το 2007 και χαρακτηρίστηκαν ακόμη και ως όργανο παρέμβασης στα κακώς κείμενα της κοινωνίας, κάποιοι το έχουν πάρει μάλιστα πολύ σοβαρά το όλο θέμα και βλέπουν τους εαυτούς του ως διαδικτυακούς σωτήρες, ας συνέλθουμε λίγο όμως ε;

Ίσως ξεχάσαμε και κάτι...Μήπως έχετε άλλες προτάσεις;