Πρόκειται για το ανέβασμα του Closerστα ελληνικά, του γνωστού θεατρικού έργου που σημείωσε μεγάλη επιτυχία τόσο ως ταινία με πρωταγωνιστές τους Jude Law, Julia Roberts, Natalie Portman και Clive Owen όσο και ως θεατρικό έργο όταν πρωτοανέβηκε το 1997 στο Λονδίνο.
Ο Γιώργος Κιμούλης σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί στο έργο του Patrick Marber δε κατόρθωσε ωστόσο να προσδώσει κάτι παραπάνω στο έργο από τη ταινία του Mike Nichols την οποία προσπάθησε να μιμηθεί σε αρκετά σημεία.
το έργο είχε ωστόσο ένταση, είχε πάθος και δεν ήταν κουραστικό. Υπήρχαν όμως σεκανς που παρεμβάλλονταν στο βάθος της σκηνής σε ένα video wall το οποίο έδινε την εντύπωση ότι παρακολολουθεί κανείς μια κινηματογραφική ταινία παρά μια θεατρική παράσταση. Τα βιντεο αυτά όσο προσεγμένα κι αν ήταν κι όσο κι αν η μουσική ήταν η ενδεδειγμένη δεν ήταν απραίτητα για την πλοκή του έργου και κούραζαν καθώς αφορούσαν περίπου το 40% της παράστασης, ένα ποσοστό διόλου μικρό.
Οι ηθοποιοί ήταν καλοί στο σύνολό τους με τον Γ. Κιμούλη να δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας και να προσδίδει και ειρωνικά - χιουμοριστικά στοιχεία στον ήρωα με πολύ ωραίο και διακριτικό τρόπο. Η Ζέτα Δούκα επίσης απέδειξε πως απέχει από το να είναι απλώς ηθοποιός τηλεοπτικών σειρών και πως η υποκριτική της είναι σαφώς ανώτερη από αυτή που κανείς θα περίμενε. Ο Νίκος Ψαρράς ο οποίος εδιηγείτο και το έργο ήταν λίγο αφύσικος και νευρικός σε μερικά σημεία ωστόσο μας έχει δείξει στο παρελθόν πως δεν είναι ένας από τους πολλούς. Όσο για τη Δώρα Χρυσικου μόνο με απογοητευση μπορεί να μιλήσει κανείς. Οι κραυγές και οι υστερίες ταιριάζουν σε άλλους χώρους κυρίως τηλεοπτικούς και δεν έχουν καμμία σχέση με τετοιου είδους έργα. Επίσης η φωνή της κοπέλας αυτής κρίνεται άκρως ακατάλληλη για το σανίδι ίσως ακόμα και για τη τηλεόραση, είναι να απορεί κανείς γιατί ο Γ. Κιμούλης την επέλεξε για αυτό το ρόλο...
Τελικά αξίζει να τη δει κανείς τη παράσταση ή όχι;
Η άποψη μου είναι πως αξίζει αλλά πως περιμέναμε περισσότερα...
Σύντομα κριτικές και για άλλες παραστάσεις - ταινίες... ;-)
0 comments:
Post a Comment